Οι μαθητές γράφουν για την Eπιχειρηματολογία ΙV

Χαιρετώ την ομάδα επιχειρηματολογίας,

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι να πω, καθώς με αφήσανε σε αχαρτογράφητα ύδατα, εξαφανίζοντας τα κείμενα των προηγούμενων αρχηγών με δόλιο τρόπο (πλάκα κάνω).

Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω, έτσι θα ξεκινήσω από την αρχή, από τη στιγμή που γνώρισα το πρόγραμμα.

Όλα ξεκίνησαν στην Α’ Λυκείου, στο μάθημα της πολιτικής παιδείας με την κ. Αζαριάδου. Ως γνωστόν, μου αρέσει η αντιπαράθεση… εμμ συζήτηση εννοώ, με τους καθηγητές (βλέπε κ. Πασχαλίδου), έτσι με αφορμή το μάθημα κάναμε ωραίες συζητήσεις. Μετά από λίγες μέρες που με ανέχτηκε (τέρας υπομονής), μου πρότεινε το πρόγραμμα της επιχειρηματολογίας, στο οποίο μου είχε πει ότι επικεφαλής ήταν ο κ. Ξενίκας, τον οποίο φυσικά δε γνώριζα τότε. Ρωτώντας λοιπόν έμαθα σχετικές λεπτομέρειες και την ημερομηνία της πρώτης συνάντησης. Ακόμα θυμάμαι τη ζεστή υποδοχή της Σταυρούλας, της πρώην αρχηγού της ομάδας, που με έβαλε αμέσως στο κλίμα του προγράμματος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι δεν είχαμε άτομα να μιλήσουν και «αναγκάστηκα» (άλλο που δεν ήθελα) να μιλήσω εγώ, χωρίς να ξέρω καν τους κανόνες ή το τι κάνουμε. Έτσι, ενώ ο κ. Ταξιάρχης εξηγούσε στα υπόλοιπα παιδιά, ως είθισται, το πρόγραμμα, εμένα μου το εξηγούσαν τα κορίτσια την ώρα της προετοιμασίας. Προφανώς και η εμφάνισή μου ήταν τραγική, ακόμα το σκέφτομαι και γελάω. Ήμουν 3^ος και δεν έβγαλα ούτε το 4λεπτο.

Μετά από την 1^η φορά, τα πράγματα άρχισαν να αποκτούν φυσιολογική ροή και η επιχειρηματολογία εντάχθηκε κανονικά στο πρόγραμμά μου. Μου έρχονται στο νου οι συζητήσεις μου με τη Σταυρούλα περί πανελληνίων και οι διαφωνίες μας. Οφείλω να της αναγνωρίσω, εκ των υστέρων, ότι είχε δίκιο σε πολλά πράγματα. Το πιο σημαντικό γεγονός της πρώτης χρονιάς ήταν το τουρνουά στο Φρυγανιώτη, όπου κατακτήσαμε την 1^η θέση, με την υπερ-ομάδα Εύη-Σταυρούλα-Στέλλα, όμως δυστυχώς, παρά τις πιέσεις μας στο Υπουργείο Παιδείας, δεν πραγματοποιήθηκαν επίσημοι αγώνες.

Τη δεύτερη χρονιά υποστήκαμε την απώλεια της αρχηγού, η οποία όντας αναντικατάστατη άφησε μεγάλο κενό στην ομάδα. Ωστόσο, δώσαμε τα δυνατά μας και καταφέραμε να προκριθούμε στη δεύτερη φάση των επίσημων αγώνων, τους οποίους περιμέναμε χρόνια. Έτσι, με πεντάδα: Στέλλα, Εύη, Εγώ, Θανάσης και Μαργαρίτα κατεβήκαμε στην Αθήνα για την δεύτερη φάση των αγώνων. Αξιοσημείωτη ήταν η συμβολή του κ. Μακάριου, ο οποίος μας εξασφάλισε τη μετακίνηση και τη διαμονή μας. Κατά τη διάρκεια των αγώνων έγιναν αρκετά λάθη, τα οποία θυμάμαι πολύ καλά, ωστόσο δε θέλω να σταθώ σε αυτά, αλλά στο ότι αγωνιστήκαμε κάνοντας ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, κατακτώντας μια αξιοπρεπή θέση. Κάτι που μου έχει μείνει είναι η αμφιλεγόμενη απόφαση της κριτικής επιτροπής στην ανάδειξη του νικητή, με την οποία διαφωνούσαν πολλοί.

Την τρίτη και τελευταία χρονιά, τις θέσεις της Στέλλας και της Εύης κλήθηκαν να καλύψουν τα πολλά υποσχόμενα παιδία της Β΄ λυκείου. Παράλληλα είχα την τιμή να μου δοθεί ο ρόλος του αρχηγού. Με τη Βίκυ και το Νίκο ως νέα μέλη της βασικής σύνθεσης παλέψαμε για την πρόκριση στους φετινούς επίσημους αγώνες, όμως δυστυχώς δεν τα καταφέραμε για μία θέση και συγκεκριμένα 2 βαθμούς! Παρ’ όλ’ αυτά συμμετείχαμε και στους περιφερειακούς αγώνες, όπου συνέβη το εξής συγκλονιστικό: η μεικτή ομάδα κατέκτησε τη 2^η θέση!! Αναμενόμενο αφού τη στελέχωσαν μέλη μας.

Εννοείται πως δεν ξεχνώ τη διαρκή παρουσία των coach/προπονητών/καθηγητών μας, οι οποίοι ανέλαβαν το πρόγραμμα πολύ πριν από μας και θα είναι υπεύθυνοι πολύ μετά. Η συμβολή τους ήταν καθοριστική. Αυτό το καταμαρτυρεί η βελτίωση του καθενός από εμάς. Βελτίωση όχι μόνο ως προς τις ρητορικές μας ικανότητες, αλλά βελτίωση ως προς τις γνώσεις κάθε μορφής και φυσικά βελτίωση ως προς την ανθρωπιά και την παιδεία. Οι στιγμές που βιώσαμε μαζί ήταν ξεχωριστές και δε θα τις ξεχάσω ποτέ. Ο κάθε ένας τους με βοήθησε με το δικό του μοναδικό τρόπο. Ιδιαίτερα θέλω να ευχαριστήσω την κ. Πασχαλίδου, που είχε τη διάθεση να διαφωνούμε και να συζητάμε εποικοδομητικά, ασχέτως που διαφωνούμε σχεδόν στα πάντα (!).

Καθώς αποχωρώ, όπως έκαναν πολλοί πριν από εμένα, σας μεταφέρω την ευθύνη που παρέλαβα. Την ευθύνη να μη σβήσει η φλόγα της ομάδας και βέβαια την ευθύνη να τη μεταδώσετε στους επόμενους.

Εύχομαι καλή δύναμη στα παιδιά που θα δώσουν πανελλήνιες. Η ζωή είναι ένα παιχνίδι, μην αγχώνεστε, παίξτε… και κερδίστε!

Ο πρώην αρχηγός και νυν βετεράνος

ΥΓ1: Γνωρίζω ότι το παρόν κείμενο θα αναγνωστεί από φιλολόγους. Τους παρακαλώ να είναι επιεικείς και να αγνοήσουν τα λάθη που τυχόν βρουν (για να μην κουράζεστε, λάθος1: κατάχρηση αναφορικών προτάσεων).

ΥΓ2: Επίσης γνωρίζω ότι παρέλειψα πάρα πολλούς και πάρα πολλά σημαντικά πράγματα που συνέβησαν. Δε σας ξέχασα, απλώς, αν αναφερόμουν σε όλα, θα έπρεπε να γράψω βιβλίο. Ευχαριστώ εκ των υστέρων για την κατανόηση που δείξατε.