Σαν πρώτη ομιλήτρια της ομάδας του λόγου θα επιχειρηματολογήσω υπέρ της άποψης ότι «Η ομάδα της επιχειρηματολογίας ήταν μια από της πιο δημιουργικές κινήσεις που έκανα στη δευτέρα και στην τρίτη λυκείου».
Κάθε συνάντησή μας ήταν όχι μόνο ένα διάλειμμα από τη κουραστική καθημερινότητα αλλά και μια ευκαιρία για ελεύθερη συνδιαλλαγή, έκφραση απόψεων. Τις απόψεις αυτές μπορεί πολλές φορές να μην τις πιστεύαμε, τις στηρίζαμε όμως και προσπαθούσαμε να κατανοήσουμε θέσεις διαφορετικές από τις δικές μας. Το να μπορεί κανείς να δεχθεί και να σεβαστεί τις απόψεις με τις οποίες δε συμφωνεί, αποτελεί μεγάλο αγαθό και βοηθά στην καλλιέργεια της τέχνης του διαλόγου. Προσωπικά, σε κάθε αμφιλεγόμενο ζήτημα πλέον σκέφτομαι όχι μόνο τα επιχειρήματα υπέρ της εκάστοτε αντίληψης, αλλά και της αντίθετης πλευράς.
Δε θα ξεχάσω την εμπειρία που ζήσαμε όλοι στο Μουσικό Λύκειο το 2006, ούτε τις συναντήσεις μας για τους αγώνες. Μακάρι να μπορούσα να είχα πιο ενεργή θέση στους αγώνες του 2007. Μακάρι να είχα ανακαλύψει την «επιχειρηματολογία» από το 2005.
Κουμπουρέλου Μαρία
Παιδεία ... Τι είναι τελικά η παιδεία στις μέρες μας; Η εξοικείωση με τη μαζοποίηση και την εξομοίωση; Ακόμη και ο διορθωτής που θα δει το γραπτό ενός υποψηφίου πανελλαδικών, ως γνήσιος «εκπαιδευτής εξετάσεων», επιθυμεί, έχει ανάγκη, να δει αυτό που λέει το φυλλάδιο βαθμολόγησης. Σωστά... Ποιος νοιάζεται γι’ αυτό που η ψυχή του νέου παρουσιάζει; Ποιος νοιάζεται για το αν το παιδί που γράφει έχει αναγκαστεί να αλλοτριώσει τη σκέψη του, έχει σκληρά προσπαθήσει να ομογενοποιηθεί, για να αρέσει ο γραπτός του λόγος σε ένα σύνολο εξεταστών; Βέβαια, όταν ολόκληρο το σύστημα στην παιδεία είναι σάπιο, πού να αποδώσει κανείς ευθύνες; Σε ποιον πρώτα; Σίγουρα η φάση της «εκπαίδευσης» πρέπει να επέλθει. Να επέλθει όμως με τέτοιον τρόπο, ώστε να μην απομακρύνει το άτομο απ’ τη διαφορετικότητά του ως προς τη σκέψη. Και με τον όρο εκπαίδευση εννοείται πρωτίστως η εξοικείωση με την οργάνωση των ιδεών οι οποίες μας αντιπροσωπεύουν. Όταν το μυαλό ενός νέου προσπαθεί να συγκροτηθεί θέλοντας να καταπολεμήσει όλα τα παραπάνω συμπτώματα του σύγχρονου εκπαιδευτικού συστήματος, αδυνατεί. Και αδυνατεί γιατί κανένας δάσκαλος δε βρίσκεται εκεί, να τον βάλει σε μια διαδικασία αμφισβήτησης μεν, ιεράρχησης της σκέψης δε, για τη δημιουργία ενός μεστού σε ιδέες ανθρώπου. Εδώ έρχεται η επιχειρηματολογία. Η επιχειρηματολογία, προστατεύει ιδανικά πίσω απ’ τα τείχη ενός οχυρωμένου αλλά και συγχρόνως δεκτικού μυαλού. Καθιστά το λόγο απόλυτο όπλο σ’ αυτούς που νομίζουν ότι χωρίς αρετές μπορούν να εξουσιάζουν ανθρώπους που ποτέ τους δεν έμαθαν να επιχειρηματολογούν, φυσικά και όχι από επιλογή τους.
Όντας μία από τους τυχερούς που τουλάχιστον το προσπάθησαν κατάφερα να γνωρίσω το πώς η ευρυμάθεια, η άπταιστη χρήση του λόγου και η ετοιμολογία κάνουν τους άλλους αγανακτισμένους να μου φωνάζουν: «Σταμάτα να επιχειρηματολογείς, δε βρίσκεσαι σε αγώνες επιχειρηματολογίας». Και εκεί διαφαίνεται η κρίση της εποχής μας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο εξοικειωμένοι με την ιδέα πως αυτός που νικά είναι αυτός που φωνάζει δυνατότερα σε έναν καβγά, που δεν μπορούν να πιστέψουν πώς γίνεται ένας νέος 18 χρονών να κάνει την ψυχή του να φωνάζει μέσα από επιχειρήματα τόσο δυνατά που κανένας να μην μπορεί να του επιβληθεί.
Η εξυπνάδα, η οξυδέρκεια και τα γρήγορα αντανακλαστικά είναι επίκτητο αγαθό. Η άσκηση του λόγου είναι ταυτόχρονη άσκηση του πνεύματος και είναι μεγάλο ρίσκο για την ουσία της ζωής μας να αποφεύγουμε, έτσι απλά, να δαμάσουμε τη σκέψη μας. Ακόμη κι αν οι κανονισμοί στην επιχειρηματολογία εκ πρώτης όψεως δίνουν την εικόνα των «τσιτάτων έκθεσης», αυτός που νικά είναι αυτός που με επιδεξιότητα θα προσφέρει τον πλούτο των βιωμάτων και των προβληματισμών του στο ... «προσφιλές κοινό».
Όλγα Κοτλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου